Kan revan yürüyüþler gecenin koynunda Gecenin omuzunda düþlerim gezer Nefsim arzularýmla hislerimin oyununda Ömrüm hayalsiz gözlerine bakar da gezer
Gözlerimi býraktým gökyüzüne aðlýyorum yaðmurla Uzat bir mendil sileyim gözyaþlarýmý sabrýnla Birde beni sevsen koþsan bana doðru gururla Ömrüm hayalsiz gözlerine bakar da gezer
Düþsüz’lüðüne mahkûm kaldým ararým dermanýmý Gezerken kederin ifrit gözlerinin gölgesinde her anýmý Bana sundun kör bakýþýnla kahrýn fermanýný dondurdun kanýmý Ömrüm hayalsiz gözlerine bakar da gezer
Gezdiðim sessiz sokaklarda gönlümü saldý bir kuþku Hatýralarýn sahilinde gezerken gönlümde esmedi coþku Ýhanetin kumsalýnda battýkça battým bedenimi sardý derin bir uyku Ömrüm hayalsiz gözlerine bakar da batarým
Kul Mehmet’im son pervasýzlýðýnla gönlümü yýktýn Baygýn gözlerinle pencerenden bakarken neden býktýn Çýðlýk sözlerinde gönlüme paslý hançerleri soktun yýktýn Ömrüm hayalsiz gözlerine bakar iken öldü Mehmet Aluç
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Aluc-Kul Mehmet- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.