Ne zaman þiir þiir diye tuttursam; Ýçimde kaynar bir türkü pýnarý! Ýnim inim inleten þu dumanlý yaylayý, Sipsi sesiyle gezerim köy köy sýlayý. Çeker beni kendine derinden, derinden, Kalem düþer elimden, Döner baþým sarhoþum! ..
Mor daðlar kývrým kývrým uzar, Akar gölümde deli çaylar, Gelincik çalkalanýr ovalar! Açan çiçeðin, öten böceðin Sesini duyar gibi olurum… “Allý þalvarýný sürüyen gelin,” Gider ardýn sýra kaybolurum! ..
Ne zaman þiir þiir diye tuttursam; Dedemden kalma bir gurbet havasý Erzurum yaylada kar olur, Aydýn’da sýcak topraða diz vurur! Üsküdar’da bir mendil dolusu lokum, Çanakkale’de aynalý çarþý, Denizli’de öten çil horozum! O öttükçe bölünür uykum…
Ne zaman þiir þiir diye tuttursam; Silifke’de Aslý Yok Yaylasý, Karadeniz’de omuz omuza horonum… Baþak baþak Harran Ovasý, Baþýmda Mihriban’ýn umarsýz sevdasý, Ayrýlýktan gayrý zor ne var? Çýkýp yücesine Aðrý’nýn Ankara’nýn taþýna bakarým… Fýrat’ta dað, tepe coþkun akar, Tuna boylarýnda durulurum… Rumeli’den Hazar’a kadar Türkü türkü savrulurum! ..
Ne zaman þiir þiir diye tuttursam; Narasý kulaðýmda koç Köroðlu’nun, Heybesi omzumda derviþ Yunus’un, Aþk deryasýnda yunsam,arýnsam… Düþlerimden çýkmaz ki Karacaoðlan, Kavgalarda bir asi Pir Sultan, Veysel ile “dost dost diye” aðlasam, Mahzuni ile son noktayý bir koysam! ..
Ne zaman þiir yazmaya otursam; Kýrýlýr kalemim,tutmaz elim. Deliyim,divaneyim, bir garip Veli’yim Aslý’sýný el almýþ yanýk Kerem gibiyim, Boðazýmda düðümlenir dizelerim, Yol yordam bilmez, bir hoþ olurum…
AYKAR VELÝ Denizli,05.01.2006, Sosyal Medyada Paylaşın:
Veli Aykar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.