Nasýl anlatayým derdim dað gibi.
Bu gün yarim gitti bana hal oldu.
Yanýk gönlüm hazan vurmuþ bað gibi.
Þakýr idi dilim sustu lal oldu...
Terk edip gitmesin kapansýn yolu.
Benden baþkasýný sarmasýn kolu.
Þu gönül bahçemin solmayan gülü.
Bir benimsin derken þimdi el oldu...
Beyaz bir gelinlik,baþýnda tacý.
Yarden ayrýlmasý en büyük acý.
Aradým kimsede yokmuþ ilacý.
Bu garip ardýndan mednun del oldu...
Dert doldum ayaktan baþýma kadar.
Girdi uykum ile düþüme kadar.
Aðlamazdým ben bu yaþýma kadar.
Þimdi gözümde ki yaþlar sel oldu...
Aþkýn gözü körmüþ ben de yanýldým.
Düþtüm tuzaðýna çabuk yenildim.
Dile düþtüm kabtan kaba konuldum.
O güzel günlerim gitti yel oldu...
Ýçimi gam,kasavet,sýzý bürüdü.
Sineme vurdukça sinem çürüdü.
Ramazan’ým gönül baðým kurudu.
Yaðmura susamýþ kuru çöl oldu...
Ramazan AKKAÞ
NEVÞEHÝR-Tepeköy
29.ARALIK.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.