Yaşamak Saati

havada dönen
gök kýrýntýlarýndan kalma
seninle dolu içim
seninle içtiðim bir bardak çay
sevgi büyük his
yanýp sönen su kasidesi
bir harf bile deðil
dudaklarýmdan düþen aþk merasimi

ama bana aittir bu daðýnýk sofra
kaldýrýmlarý yaz düþkünü yollar
kokularý tiril tiril göðsünde
aðaçlarla
akþama doðru güneþe veda ederken
gözlerimi kapatýnca mutlu
sarýlacakmýþ gibi uzayan anýlar býrakýyorsun bana

ve boþluk içinde böyle tatlý
merhamet dolu deðildi gün doðumlarý
þehrin kalbinde örselenmiþ çocuk elleri
incitilmiþ anne yüreðinden aþka sarkan
iki uçlu insan yüzüm

ve sonunu bildiðin kaybedilmiþ kalelerden
geriye çekilen tüm anýlarým
beyaz bulutlar gibi unutunca seni
belki kanatlarý kýrýk bir at
üzülünce sevgilinin aðaran saçlarý olacaktýn

yine de yaþamak saatidir iþte
olasýlýklarýn kör sesinde saklý
çýkartýrsýn boþluðun göðsünden geçenleri
yanaklarý sýcak göz yaþlarýyla yýkanmýþ bir havada
tesellisi yaðar þiirin
gök kýrýntýlarýndan kalma.


















Sosyal Medyada Paylaşın: