İLK AYRILIK
köhne kapý da aðladý gýcýrtýyla
sýzlandý uzun uzun
eli böðründe anam gibi
kapýnýn arkasýnda
iki kýz kardeþim
kokladým tek tek saçlarýný kýzlarýn
onlarda da aðlýyordu
burunlarýný çekerek
benimde çöktü omuzlarým
anamýn baþýný yasladým
sol yanýma kalbimin üstüne
bacýlarým da sað yaným da
ciðerimin üstüne
kor parçalarý gibi indi göz yaþlarým
ak tülbentler üstüne
vakit tamam oldu
zindan karasý buz kokan gece de
yutkunmaya baþladým gurbeti
yutamadým zor geldi
hasret denilen o zehirli þerbeti
çok uzaklardan
berduþ köpeklerin sesi geliyordu
uðursuz ulumalar deliyordu sessizliðimizi
rüzgarýyla yaðmuruyla
gece de aðlýyordu
görüp de çaresizliðimizi
mahalle uyku da
ama sokak alevsiz ve dumansýz yangýn da
yangýn kollarýmýn arasýnda
dönüp dönüp bakýyordum
her defasýnda
arkamda kalan yangýný
yeniden yakýyordum
oradaki közden alýp
kendi özümü de atýyordum
ta son kývýlcýmý görene kadar sürdü
onlarý görebilme telaþým
sel oldu karýþtý
yaðan yaðmura göz yaþým
kan çanaðý gözlerimde kederim
ruhum onlar da kaldý
yola düþtü
fidana benzer bedenim
vardým hasret gurbet kokulu
kütahya nýn eski garýna
hep gurbet þiirleri yazmýþlar
boyasý dökük
çatlak sývalý duvarýna
buðulu gözlerle
altý köþeli vidalarýný saydým
uzayýp giden çelik yýlanlarýn
kýsýk ýþýðýna baktým giriþteki lambanýn
oda titriyordu saða sola yalpalý
isli camlarýyla kavgalý
arada bir söner gibi oluyordu
belki oda gurbete içten içe sövüyordu
bende kahýr soludum
küfür üfürdüm
köhne garýn duvarlarýna.
kanepeler de uzanmýþ
iki garip evsiz
onlar benden de kadersiz
nefes kokusu tütün kokusu ter kokusu
derken kendimi attým dýþarý çaresiz
“tehir var git içeride otur üþüme” dedi
pos býyýklý þiþko adam eli fenerli
ne ayrýlýklar görmüþ
gün de görmüþ belli
aklýmda git içeri diyordu
yüreðim aklýma isyan ediyordu
ýslak betonu göz yaþlarým suluyordu
birden çelik yýlanlar titredi
karanlýk gar çýlgýn kükremeyle inledi
yýlanlar çýðlýk çýðlýða baðrýþtýlar
gurbetin canavarý onlarý da ezdi
bilet üçüncü mevki numarasýz
tahta kanepeler boyasýz
tiz düdükler çaldý
yollara düþtüm
kardeþsiz anasýz babasýz
ilk dönemeçte kayboldu
þehrin soluk ýþýklarý
kendinden tekerler eziyordu
çelikten yýlanlarý
düdük sesine karýþýyordu
yýlanlarýn feryatlarý
baþým buz olmuþ camda
düþünüyordum gurbette olacaklarý
ilk kez denizi ve gurbeti
istanbul da gördüm
tam kýrk yýl dolaþtým anadoluyu
ak saçým ak sakalýmla döndüm
ocak 2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.