Leylican

*
Kara kýþta gurbetin pençesine düþmüþtün
Ne yoklukla savaþtýn; yaþam için Leylican
Týrnaðýnla taþlarý týrmalayýp eþmiþtin
Emeklerin târumar; ziyan oldun Leylican
*
Kime caným dedinse,canýn hep onun oldu
Þelekledin her þeyi, yükü hep senin oldu
Þimdi keder kardeþin, acýlar sonun oldu
Dört duvar arasýnda; ayan oldun Leylican
*
Hayata hep sarýldýn, insanlarý çok sevdin
Dikene gülüm dedin, çoðuna boyun eðdin
Yediðin her kýrbaçla sanki göklere deðdin
Yol ortasýnda kaldýn; yayan oldun Leylican
*
Vefasýzlar boy atýp, boyunu çoktan aþtý
Kader’miydi bilinmez nankör hep sana düþtü
Hepsine bel baðladýn, geldi canýný deþti
Baktýn yaptýklarýna; doyan oldun Leylican
*
Þükür edip dursan da içten içe talansýn
Haksýzlarý söyletsen belkide sen yalansýn
Ama hiç sorun deðil Yaradan’ým bilensin
Sevdim dediklerine ; sayan oldun Leylican
*
Yinede gel sakin ol, gel hiç bozma kendini
Naðmertin eleðinden gel hiç süzme kendini
Doðrular hep doðrudur gel hiç üzme kendini
Elin kara kýþýnda; buyan oldun Leylican
*
Kara gün gider elbet , her gün kalmaz baþýn da
Kötü düþler müebbet olur bir gün düþün de
Aklýný baþýna al, ol iþiyin peþin de
Okunan selâlarý; duyan oldun Leylican
*
Leyla Yýldýrým (Leylican)






Sosyal Medyada Paylaşın: