nasýl yaþamam gerekiyorsa, öyle yaþadým, bunca yýl hayatýmý. keskin bir býçak sýrtýndayým sanki, kestiler her gün, bir, bir dallarýmý… kaným süzülürken yere damarlarýmdan. etrafým çýnladý, kahkahalarýmdan… kimseler bilemedi, içimde esen rüzgarlarý, rüzgarda deðil, adeta tufan… ama yoruldum artýk, gitmek istiyorum, uzaklaþmak, ve bundan böyle, dilediðimce yaþamak… küçücük bir sahil kasabasý var düþlerimde… her sabah, günaydýn demek doðan güneþe, yüzümü deniz de yýkamak … kitaplarým, kalemlerim ve defterim, belki, küçücük bir kedicik. dokunabileceðim, yumuþak… geceleri dostlarýmla paylaþabileceðim çilingir sofram… biliyorum gittikçe daralýyor vakit, bunun için, biraz daha, zaman diliyorum, tanrýmdan…
kozyataðý 17.12.2006
Nursen Ateþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
nursen ateş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.