Karagünün dostu, erkek gibiydi
Ruhumu, Müzeyyen bilirdi benim
Ýnsanýn hasýydý, Adam dibiydi
Hüznümü ortadan bölerdi benim
Teselli ederdi, kaderdir olur
Ýnsanýn baþýna yazýlan gelir
Üzülsem çýldýrýr, aðlasam ölür
Çýkmazýma çýkýþ, bulurdu benim
Nahiye arasam, bucak açardý
Yüreði titremez, kucak açardý
Ocak’ta Þubat’ta çiçek açardý
Yüzüme sýcacýk gülerdi benim
Aðrýmý sýzýmý koymazdý dizi
Elmaydý yanaðý gamzeydi yüzü
Hele o gülüþü o kara gözü
Aklýmý baþýmdan alýrdý benim
Çilemi kendine sefa bilirdi
Derdimi derdine cefa bilirdi
Merhamet bilirdi vefa bilirdi
Yaramýn yareni olurdu benim
Ne þikayet eder ne sitem eder
Saçýný yoluma süpürge eder
Ýbrahim olana Ýsmail’im der
Ölürdü uðruma ölürdü benim
Ömür selasýyým seladan kaçmaz
Gözün elasýyým eladan kaçmaz
Kalu belasýyým beladan kaçmaz
Kavgaya peþimden gelirdi benim
Yollara düþerdi geçikmiþ olsam
Bulmasa ardýmdan melerdi benim
Ciðerin közlerdi, acýkmýþ olsam
Cürmümü süpürür silerdi benim
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.