SİYAHA BÜRÜNMÜŞ TÜM DÜNYA

Ýnsan yüregindeki sevdayý,
Hiç de kolay oluþturmuyor.
Bunu en iyi, seven kalpler bilir.
Sevenler kalpler anlar.
Sevenler diyorum çünkü;
Sevilenler anlamaz.
Onlar yanlýzca,
Kendi alemlerinde yaþarlar.
Siyaha bürünmüþ tüm dünya,
Ýçimdeki sevda gibi.
Ýçimde kopan fýrtýnalara,
Kim dur diyebilirdi.
Bu deli poyraz durmasaydý.
Tam yakalamýþken sevdayý,
Birde baktým ki kaybetmiþim.
Benim zannettiðim sen;
Hiç bir zaman benim olmamýþ.
Bu gönül ne sevdalanmýþtý sana,
Ne ümitler,ne hayeller.
Ama sen var ya sen,
Bu gönül bahçemdeki,
Gülü gazel ettin,ne fayda.
Tam kýrkdört gün oldu,
Bu ümitsiz mücadelemin ,
Senle olma mücadelemin vakti.
Býkmadan yorulmadan koþtum.
Ardýn sýra ,belki yakarým diye.
Ama sen ardýna bile bakmadan,
Öylece uzaklaþtýn.
Zaten hiç anlamadýn beni,
Ben demiyorum,onun ruhu yok,
Oda sevmiþ biliyorum,
Ama beni deðil,ne fayda.
Bir nasihatým olsun,sevdalýlara.
Siz sevdalý dostlarým,
Sevin ama asla sevdiðinize;
Sen olmazsan,bende olmam demeyin.
Birazcýk ümit bile varsa kaybedersiniz.
Her zaman zor olan tatlýdýr.
Ben yandým siz yanmayýn.


Sosyal Medyada Paylaşın: