DURURSUN
DURURSUN
Çakma sevdalara yelken açarsan
Orjinal acýlar çeker durursun
Çorak yüreklere tohum saçarsan
Kupkuru hayaller biçer durursun
Akla fikre zarar ziyan sözünden
Melanete yuva olan özünden
Bulutlarla uçan gönül gözünden
Oluk oluk yaþlar döker durursun
Ýçi boþ kütüksün telden bilmeze
Gavurdursun gavur dilden bilmeze
Kul köle olursan halden bilmeze
Kalbini yerinden söker durursun
Kaderim banada gülsün diyerek
Ömür tükenecek týrnak yiyerek
Ölü topraðýndan kazak giyerek
Ellerin koynunda bakar durursun
Görenim duyaným yokmu sadasýyla
Köprüye koþarsýn yeni modasýyla
Kendim ettim kendim buldum edasýyla
Çýrana çakmaðý çakar durursun
Yürek baþlarýnda ýþýk sönmeyene
Onun marifeti derdi bölmeyene
Yoluna kurbanken hiç dönmeyene
Altunbaþ boynunu büker durursun
Esmen Altunbaþ
05-01-2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.