Annesini kaybeden çocuk gibi Gözlerimde pür telaþ bulutlar
Göðsümde kýrýlgan bir cemrenin ayak sesiyle Þikayetsiz bir kanama zamansýz yokluðuna her hatýrlayýþýmda sesini göç eden kýrlangýçlar gibi, yüzünün gamzeleri
Hiç gülümseyemedi ya hani dudaklarým yüzüne Nehirler dolusu gözyaþým hiç akamadý ya hani mevsiminde güllere Hep emanet þafakla uyandým sabahlara Yamalý bir ömrü býraktým ardýmda Yýrtýp attým zaten zamanlarý, yýldýzsýz takvimlerden Sen giderken.
Ben hep kýyýlarda kalmýþlýðýn sancýsýnda Ve sen Kýrmýzý bir yanlýzlýk oluyorsun Saçlarýmda teninin kokusu Adýnýn baþ harfine vurgun Bir þehir daha eskidi
ocak 2015 gONCa
Sosyal Medyada Paylaşın:
umutyolcusu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.