Sessizliğe Adım, Adım (Ölüm)

Geldiðinde bilinmezliðe yolculuk vakti,
Geri sayým baþlamýþça yürürsün,
Anlamadan ne olduðunu sanki
Sürünürsün, sessizliðe adým, adým.
Ölümün korkusuyla ürperir, þaþýrýrsýn,
Paniðinle isyanca çýrpýnýrsýn,
Bakarsýn ardýndaki sevdiklerine,
Yürürsün kimsesizliðe adým, adým.
Umut kesip yaþamdan, kabullenip ölümü,
Çekilmezce kývrandýrýr, kim bilir sancýlarýn,
O an kaçýnýlmaz, sana bir gün dönümü,
Hücre, hücre ölümünle tutuþur yangýlarýn.
Yaþadýðýnca ölürsün, öldüðünce dirilir,
Sevecensen, sevecence kucaklar seni melek,
Af olur günahlarýn son nefeste kim bilir,
Zalimsen götürürler tekme tokat, döverek.
Ölümün acýsýný anlatmak dile yetmez,
Azrail’e al diye canýný yalvarýrsýn,
Dillerin tutulmuþça kalýrsýn, söyleyemez,
Katýna Yaradan’ýn, utancýnla varýrsýn.
Sessizlik çökmüþtür, dönüþü yoktur gayrý,
Sessizliði bozacak çok büyük bir gürültü,
Ýki melek gelecek, ikisi ayrý, ayrý,
Örtülür üzerine –kim bilir?- yeþil örtü.
Topraklarýn sesini dinlersin bir zaman,
Avuç, avuç atýlýr kabrinin üzerine,
Ne büyük korkudur o, ne büyük bir hezeyan,
Karanlýk çöküverir sessizce gözlerine.

Ahmet ÝDRÝSOÐLU Kastamonu ev 15.Þubat.2008 20.15
Ýdrisoglu48@hotmail.com
serenat-siirler.blogspot.com/
idrisoglu.blogspot.com/

Sosyal Medyada Paylaşın: