Sensizlikte Yaşamak

Kafatasýmýn içinde çýlgýn bir orkestra acýmasýz
Kýrýyor tan vakti gibi billur bir sessizliði
Düþünceler saldýrýyor, ateþten meteorlar beynimde
Uçurumlar oluþuyor sebepli sebepsiz aþamadýðým
Her düþtüðüm yarda burnunun üstüne çakýlýyor
Çarpýyorum sensizliðe, daðýlýp savruluyor sanki ruhum

Gece, kýramadýðým bir büyülü çember, sarýyor etrafýmý
Hasretse hýrçýn kedi, bir o kadar da öfkeli
Gitmeye niyeti yok, arsýzca postu seriyor yüreðime
Gözbebeklerimi týrmalýyor parçalýyor hýrsla
Ortalýk toz duman, bir deli boran esiyor ha esiyor
Gel! Alnýnýn ortasýndan yýrtýlýp kanýyor bulutum

Ne zaman vazgeçtik birbirimizden bilmem
Hâlâ almýyor kollarýna bu gece uyku beni
Çaðýl çaðýl özlem ýslatýrken yastýðýmý sessizce
Odanýn her noktasýnda küf kokulu yalnýzlýk
Aðdalý aðýtlar yakmadým diye ayrýlýða ardýndan
Aþk bana küs ciðerparesi, birde sen küsme, kaldýramam!












Sosyal Medyada Paylaşın: