Bir masal, bir hayat
Her gün farklý bir rüzgâr esiyor
Farklý bir deniz, farklý dalgalar
Kokusu sesi bile farklý
Meltemlerin.
Gülerken…
Gamzesini saklar oldu bulutlar
Gökyüzü cihana küsmüþ sanki
Gün batýmý neþesiz, yorgun
Sanki bir siluet, bir yansýma
Yerde ne yeþilin gizemi
Ne de beyazýn asaleti var
Sahiller sessizliðin çýðlýklarýyla dolu
Ýnsanlar konuþur ama
Duyamaz benliðinin sesini
Dili zihnini zikreder kalbini deðil
Gözleri bedenleriyle görür ruhlarýyla deðil
Ýnsanlarý…
Ýnsanlarý deðiþtiren insan mý? Doða mý?
Güneþ mi kuruttu sevgiyi, gözyaþýný
Rüzgâr mý savurdu insanlarý duygusuzluða
Yoksa masallar mý yaptý bize bunu
Hep masallardaki gibi
Güzel ve nazik mi sandýk hayatý
Artýk bitti masallar
Sesi soluðu çýkmaz oldu anýlarýn
Ne anne ne de bir baba
Anlatmaz oldu bir kýssa
Þimdi
Hikâyelerin sesi martýlar
Gök gürültülü saðanaklar
Melodisi ise
Falez döven dalgalar
Hepsinin sesi
Çýðlýk çýðlýða hýçkýrýklar…
YUNUS EMRE ELÇÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yunus Emre Elçi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.