bomboþ odamda, açmýþým karanlýkta; bir melodi... dinlerken hissettim; kaslarýmýn gevþediðini, ruhumun dinlendiðini... radyodan, karanlýða yayýlan turuncu,mavi renkleri beni benden alýp gitti... üzüntü neydi? kýrgýnlýk neydi? bir an için , unuttum gitti... ah o melodi... hiç bir þeye deðiþmem bana verdiði keyfi ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
gece yarısı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.