Matemli bir sessizlik sarar esen her yelde Yokluðun tomurcuk olmuþ patlýyor her gülde Ýçimden bir gemi kalkýyor yalnýz geçen her günde Korkuyorum sevmeye, ayrýlýkla ölüm varken.
Bulutlar aðlýyor sanki yokluðuna bir hediye, Dalgalar tokatlýyor sahili bu öfken ne diye? Ellerim titriyor, acýlarým dinmiyor ama niye? Korkuyorum sevmeye, ayrýlýkla ölüm varken.
ALÝ ÝHSAN KARABIÇAK Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali İhsan KARABIÇAK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.