Saat 5 yine yapraklar esiyor yavaþtan. Solmuþ ve yýpranmýþ bir þekilde yine insaný hatýrlatýyor bana. Hayat müþterek ne kadar çabalarsan çabala emekinden az dönüyor sana. Çalýþ,çalýþ olur belki para olmazsa üzülme insandan daha deðerli ne var hayatta.
Paranýn iki yüzü gibi insanda ikiyüzlü deðil mi þu dünyada. Ýnsana sadakat duymadýkça mehlül bakýyor sana gerisi muamma. Zamanla,zamanla insan deðiþiyor gençlikten yaþlýlýða. para zamana,sadakat küstahlýða küstahlýksa korkaklýða dönüþüyor.
Topraðýn kuruyup gitmesi gibi insanda karartýyor dünyaný fazla üstünde durma. köprüyü geçene kadar eþeðe dayý dedin amma, eþþekte kabullenmesin dayýlýðý kork bundan insanoðlu sakýn ha.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kemal Demiratar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.