DÜN UZUN UZADIYA

DÜN UZUN UZADIYA

Dün uzun uzadýya mektubunu okudum
Beni mutlu düþünceler sardý
Sevindim, hayâllere daldým.
Sevdalý gördüm seni
Seni benim sandým.

Dudaklarýnda kopup gelen
Karanfil domurcuðu
Çiçeðe dönüþmüþ nar
Ve kaçamak bir bakýþ…
Sevdalý gözlerin saflýðý var.

Mutlu düþünceler sardý beni
Kafdaðýnýn ardýndan
Küçücük bir ev…
Kimsenin bulamayacaðý,
Kimsenin rahatsýz edemiyeceði bir yer
Ýçinde ece’me erdim…
Düþüncemde canlanýverdi bunlar,
Ben sana sevdalanýverdim…

Mutlu kiþiliðin yaþama çabasý baþladý
Düþüncemiz tatsýzlýklarý kovar
Gözlerin görebildiðince canlý
Neler var… Neler var…

Küçücük evimizde ikimiz varýz
Þarkýlara, türkülere ayak uyduruyoruz
Sen bana þarkýlar söylüyorsun,
Saba’dan rast makamýna karýþan…
Ben sana þiirler okuyorum
Ve…
Birbirimizin sevgisi oldu yarýþan.

Düþüncelerim boy boy,
Dileklerim yýðýn yýðýn avuçlarýmda
Parmaklarýmda saçlarýyýn yumþaklýðý
Dudaklarýyýn ateþi dudaklarýmda
Ýçemediðim aþk þarabý
Adýný koyamadýðým tat damaðýmda.

Baharlarýn baþlangýcý misali mektuplarýn
Sonsuzluða giden çizgide
Görebildiðim tek aydýnlýk ve sevgi gibi
Hiç olmasýn kaygýlarýn…
Mektuplarýyýn bitmesini istemem
Beni bulsa da gizlice, þaþýrtan algýlarýn.
Yeþersin parmaklarýnla ve düþüncenle
Özlemini çektiðim mektuplarýn…
---- 05.02.1969 – Adana.

Ýsmailoðlu Mustafa YILMAZ – Ýstanbul.










Sosyal Medyada Paylaşın: