Devran

Teknoloji dedikçe kýskaca düþüyorum,
Temmuz sýcaðýnda bile derinden üþüyorum.

Adým atacak yer yok üst üste binmiþ evler,
Hayal üstüne çýkmýþ cüceler ile devler.

Ýçimdeki endiþe ruhuma kök salýyor,
Gövdemde her noktayý ýsýrganlar dalýyor.

Odalar ýþýl ýþýl, ayak sesleri kesik,
Herkes ayrý köþede, ayrý sallanýr kaþýk.

Bu bir çatýþma deðil iþgalin ta kendisi,
Kahramaný gizlenmiþ, gölgeler efendisi.

Ziyaretler kýsaldý, demir þimdi kapýlar,
Tam hilkat garibesi, þekilsizdir yapýlar.

Beþeriyet sýkýþmýþ manyetik bir alana,
Aðzý açýk bakýyor gökte uçan yalana.

Feraset duygusunu mahkûm etmiþ bedevi,
Tam tam danslarý sarmýþ sessiz derin her evi.

Saygý rafa dizilmiþ, sevgide anlam kaymýþ,
Þekiller baþka yerden, bakýþlar kökten baymýþ,

Ninem televizyondan âlemi seyrediyor,
Dedem huriler görüp kendince meylediyor.

Çocuklar ayrý dünya parmaklar makineli,
Sanki týrnakla kazar sonu gelmez tüneli,

Arada garip sesler ortama renk katýyor,
Baba ayakta durur evlatlar yan yatýyor.

Ben tellere mahkûmum, uyuþuyor ellerim,
Ne kadar adým atsam, boþa çýkar yollarým.

Þimdi nerdeyim diye zihnimi yoruyorum,
Anlamsýz çýrpýnýþla yerimde duruyorum.

Asrýn deli baltasý zihnimden semiriyor.
Bu anlamsýz sorular ruhumu kemiriyor.

Sosyal Medyada Paylaşın: