GÜNEŞİM

Gözlerim uzaklara dalýyor,
Bir kasvet içimde dolanýyor
Sensiz akþamlar yoruyor
Olmuyor böyle sensiz olmuyor
Gece perdesini çekince yýldýzlar
Sensiz parlamýyor
Ay küsüyor doðmuyor
Yoksun ya hasretin kötü vuruyor
Gönül baðýmda yapraklarým kuruyor
Hayallerim ummanda boðuluyor
Sen doðmadýn ya güneþim þimdi içim soluyor

Ýdam ediyorum tüm düþüncelerimi
Hayat girdabýnda yutuyor beni
Enlerde en derinlerde yaþýyorum
Düþüyor kaþlarým halime þaþýyorum
Oysa ben ben böyle deðildim
Dargýn deðildim hayatla
Koþardým ardýndan inatla
Oysa oysa þimdi öylesine yorgun
Öylesine yýlgýným
Sen doðmadýn ya güneþim þimdi hücrelerim küf tutuyor

Gönlümü teselli etmekten yorgunum
Müebbette duygularým dilim lal durgunum
Kara gözlerinde aklým vurgunum
Hapsettim hayalini gönlüme
Gidersin diye korkuyorum
Hoyratým fýrtýnam diðer yarým
Ruhum ciðerlerime sensizlik soluyorum
Hayatýn uçlarýnda sensiz sessiz ölüyorum
Çýðlar düþüyor üzerime
Sen doðmadýn ya güneþim þimdi içim donuyor.

GÜLCE
Gülser Çetindoðan
Sosyal Medyada Paylaşın: