BENİM ÇOCUKLUĞUMDA

Benim çocukluðumda
Kýþlar zor geçerdi
Lastik çizmelerimde
Ayaklarým hep buz keserdi.


Akþamlarý
Kestaneler yarýlýrdý soba üstlerinde

Dededen kalma antika radyomuzdan
Ne sanatçýlar konuk ederdik odamýza
Buram buram Anadolu kokan türküler tadýnda


Recep kaymaklar ,Bedia Akartürkler
Özay gönlümler
Helede haftada bir þarký söyledimi
O doyumsuz sesiyle Zeki Müren
Odamýzda çýt çýkmaz
Herkes ayrý bir aleme dalardý



Benim çocukluðumda
Bu þehre kar bir baþka yaðardý
Kar topu daha bir sýkýydý
Kolay kolay daðýlmazdý
Konu komþu kadýn kýz
Yediden yetmiþe herkes kýzak kayardý
Kar bile bu þehre bir baþka yakýþýrdý



Benim çocukluðumda
Kandillerde sabahlara kadar uyunmazdý
Avuçlar semalarda duasýz ev kalmazdý
Sokak lambalarýnýn yanmadýðý
O mübarek karanlýðýnda
Kandil paralarý toplanýrdý çocukça
Mum yakýlý konserve kutularýyla


Yollarý bile bir baþkaydý
Arnavut taþlý sokaklarýndan gece gündüz hiç
Korkmadan hergün birileri geçerdi


Bazen bir yoðurtçunun
Zil sesinin peþine takýlýrdýk
Pamuk helvacýda hep önünü keserdik arabanýn
Çubuk macun þekerlerde
Hep yapýþ yapýþ olurdu ellerimiz
Birbirimize kahkahalar atarak
Leblebi tozlarýyla boyadýðýmýz yüzler
Çocukça
En mutlu þýmarýklarýmýzdý olurdu

Bazen aksakallý dedeleri durdurup
Dilimizin döndüðünce
Dualar öðrenirdik ayaküstü
Nur kokan elleriyle þaçýmýzý okþamalarý
Meðer ne çok sevindirirdi bizi
Ve onca koþuþturmalardan sonra
Herhangi bir oyun molasýnda
Ne de güzel giderdi
Yüzümüze gözümüze bulaþtýrdýðýmýz
Salçalý ekmekler
Kapý eþiklerinde her terlediðimizde


Sonra bahçelerimiz vardý bizim
Bahçesiz evlere ev demez
Ve bizi hiç cezbetmezdi
Özgürce oynar týrmanýrdýk aðaçlara
Ýçimiz dýþýmýz binbir yeþil binbir meyva
Ve hayallerimizi iliþtirdiðimiz
Çeþit çeþit uçurtmalar uçururduk
Bir baþka görünürdü o zaman gökyüzü.
Bir baþka hayaller bir baþka mutluluklar



Benim çocukluðumda
Kilitlenmezdi sokak kapýlarý
Yemekler ve sohbetlerle
Bölüþülürdü bereketli akþamlarý
Zenginlik fakirlik sokmadan aramýza
Sofralar açýk herkes doðaldý
Lokmalarý katýk katýk
Herkes týkabasa dostluða doyardý



Benim çocukluðum vardý
Siyah önlüklerimle sevinçle okula koþarken
Bazen delik ayakkabýlarýmýn arasýndan taþlar batardý
Ben ise aldýrmadan
Kitaplarýmýn arasýna gizlediðim
Geleceðimi umudumu
Ýtina ile çantama dizerdim
Yoksulluða aldýrýþ etmeden

Oysa hayallerim
Bembeyazdý lekesiz ve kirsizdi
Ve üstelikte pantolonum hep ütüsüzdü

Ben hafiftim belki
Ama çantam aðýrdý hayat gibi
En sevdiðim ders ise hayat bilgisi dersiydi
Önlüðüm siyah yakasý beyaz olsada
Çünkü o ise renkli ve resimliydi


Benim çocukluðum vardý
Ahhh çocukluðum çocukça özlediðim
Hatýrlayýpta bir türlü geri dönemediðim


Ayhan’ca Cümleler
AYHAN AKDENÝZ
Sosyal Medyada Paylaşın: