Ýlk parmaklarýndaki hayat deðdi ellerime
Senden önce vazgeçmiþti
Senden önce sevinçlerini buza çevirmiþti
Kabul etmedim
Meðer "ilk ne yapýcaz" dediðinde
Bakýþlarýn ölüm kokuyormuþ
Bilemedim
Þimdi anladým ama... boynumun en ince kýl haliydi
Özür dilerim
Böyle apansýz olacaðýný bilemedim
O kurutan sancýdan seni kurtaramamanýn
Çaresizliði hala içimde
Ben sadece sevdim bir bebek misali tenini
Nasýl geldi yanýna azrail
Bir çocuk gibi mi aldý seni kollarýna
Yoksa en sevdiðin olup da seni gezmelere mi davet etti
Kandýn mý inandýn mý
Çok baðýrdým beni duymadýn mý
Daha zamaný deðildi bu yolculuðun
Göre göre oturduðun yerde
Bedenini býrakýp savrulmayacaktýn
Bizi de yanan karlarda donmalara býrakmayacaktýn
Daha balýk piþirecektim sen de yiyecektin
Ben anlatacaktým sen gülecektin
"Uþaklarý" bol bol sevecektin
Bizi böyle perperiþan sensizliðe itmeyecektin
Kýzma isyan deðil bu sadece inanamamanýn çýðlýklarý
Buz daðý olmuþ topraða býraktým da döndüm
Ben bu sahneyi daha öncede gördüm
O ilk saplanýþ sonradan hafifliyor sanki
Hayat bizler için dönmeye devam ederken
Sakýn üzülme unutmuyoruz
Sadece yaþamanýn sensiz halini öðreniyoruz
Son dileðim...
Yattýðýn yer gül bahçeleri olsun
Melekler girsin koluna
Ve her yanýn özlediklerinle dolsun...
14 02 2008...
ASLI DEMÝREL...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.