AYRILIK VAR TUZAKTA

ÇIKMAZ SOKAK

Sanki yalanla gerçek, saklambaç oynamakta,
Hayaller firar etmiþ, düþler çelik çomakta.

Yürek yakan naðmeler küsmüþ sazýn teline,
Bilal kokulu sesler tutsak olmuþ dudakta.

Doðunca üflenirdi yüreðine sabinin,
Þimdi yaban ezgiler yankýlanýr kulakta.

Hasretken nice gönül sýcak bir tebessüme,
Selamý kaybedenler arar çýkmaz sokakta.

Kimsenin ruhu duymaz, kimse bilmez halini,
Bunca öksüz ve yetim aðlar köþe bucakta.

Kalbi nefsine mahkûm, kýyamý kendi için,
Halbuki ukbâ için durmalýyýz ayakta.

Heybetli, mehabetli nice caný unutup,
Bir Fâtiha’ya muhtaç býrakmýþýz toprakta.

Þah damarýndan yakýn, bugün deðilse yarýn,
Gelir dostun daveti, sanma ölüm ýrakta.

En gümrah pýnarýndan suyunu alýr gövde,
Kururken damar damar, dal su arar yaprakta.

Her engeli aþarken, düz yolda þaþar olduk,
Hata süvarideymiþ, suç arama kýsrakta.

Yaðmalanmýþ ne varsa, ne at kalmýþ, ne silah,
Ok gitti elimizden, þimdi gözler mýzrakta.

Tertemiz ýrmaklarýn gürül gürül akarken,
Yýk engeli önünden, deme derya uzakta.

Özünden ayrý düþüp, kanma süslü yollara,
Düþmanýna kavi dur, ölüm var bu tuzakta.

Günbeyli nice derdi söylemeye meyleder,
Derdinin sitemleri düðümlenir gýrtlakta.

Mahmut TOPBAÞLI

Sosyal Medyada Paylaşın: