Düþtüm bilinmezlere canýmý can yakýyor
Çýkýþ bulamýyorum çemberim daralýyor
Damarda kan kalmadý iliklerim akýyor
Sönmeyen ateþlerde ömrüm yanmadan yetiþ.
Çaresizliðe mahsus diþlerimi sýkarken
Sözde suskun görünüp özde yaþlar akarken
Kirpiklerim ok gibi kýpýrdamaz bakarken
Bekleyen gözlerimin feri sönmeden yetiþ.
Hazan vuran baðýmda dalda kalan bir gülüm
Onu da ellerimden alýp verdiler zulüm
Dayanacak gücüm yok gelecek bir gün ölüm
Dilimdeki adýný son kez anmadan yetiþ.
Dünkü hatýralarý bu günden yakýyorum
Gönlümdeki tahtlarý temelden yýkýyorum
Ahir’imde tükendim ahret’e çýkýyorum
Azrail’im yönünü bana dönmeden yetiþ.
Seni ilk gördüðümde henüz yirmi yaþýndý
Hüseyin yollarýný beklemekle aþýndý
Dört omuzun üstünde tabutum bir taþýndý
Bedenim iki elden kabre inmeden yetiþ.
Hüseyin ZARAR
08/12/2014