DİLEK VADİSİ

V E R M Ý Þ Ý M

Yýldýzlar peþinde tükenmiþ ömrüm,
Dilek vadisinde mola vermiþim.
Temmuzda kar umar divane gönlüm,
Esrik duygularý yele vermiþim.

Ýpek mendillerde gözyaþým yorgun,
En ünlü müzede gençliðim sürgün,
Saklamýþ, saklamýþ, sonunda bir gün,
Kendi sýrlarýmý ele vermiþim.

Bir hüzzam besteyle içten coþarak,
Dilek vadisinden öte taþarak,
Vuslat ocaðýnda közle piþerek,
Tüten yüreðimi küle vermiþim.

En berrak yarýnlar yansýr sözümden,
Bindallý çiçekler açar özümden,
Sevda mevsiminde iki gözümden,
Dökülen yaðmuru güle vermiþim.

Bunca yýl ardýma baktým boþuna,
Hayaller yükledim ümit kuþuna,
En zorlu yollarýn, en yokuþuna,
Salýp GÜNBEYLÝ’yi yola vermiþim.


Mahmut TOPBAÞLI









Sosyal Medyada Paylaşın: