Çitlembik Ağacı

o çocuk yüzlü aynanýn aksýdýr
diliyle yanaðýný geren
kaþlarýný kaldýrýp kendini öpen
bir naylon tarak kafasýnda
sabýrsýz telaþlar uçuþuyor
güzeler güzeli bir günün arkasýnda

en çok kim saklar beni
en çok kim sever
tenha serviler olmaz uzun
incir korku dolu bir kayýp
aðlamak istiyordum oysa
çitlembik aðacýna sarýlýp

ne var söyle
yapraklarýn arasýndan batan gözüne
kirpiklerin kapanýyordu ya hani
karlar ülkesinde buz heykeller
saydam olacaktý
parça parça kristal ýþýklý suda
üþüyen balýk gözlerin

rüzgar okþar saçlarýný þefkatiyle
kel oðlan anasý ve çýkýný
tanýdým bu koku bir adada sakalý adam
gülüver hadi gülüver gitsin
denizler altýnda uzayan fersah

ya o akþam karanlýðýn içi gülümsüyordu
yada bir yýldýz biliyordu bunu
þaka yapar gibi süslediðim
yapraklarýn arasýnda çiseleyen
kalbi kýrýk bir aðacým vardý benim.













Sosyal Medyada Paylaşın: