Hüzün
düþtükçe içimin pervazýna sarý yapraklar
ipince bir çizgi beliriyor alnýmda
adýna kader dedikleri
avuçlarýma birikiyor ýslaklýðý
yüzsüz bir misafir gibi rüzgar
kapýnýn eþiðinde uðulduyor
sýzýyor ruhum gecenin köründe
ay ýþýðýnýn aksi yüzümde
ayaz kesiyor bileklerimi yine
en ücra köþelerden
adsýz bir kadýn çoðalýyor zihnimde
uçurumlara meyilli sesi
silüeti bir gölgeyi andýrsa da
hissediyorum
umut taþýyor yüreði
karanlýðý yarýyor çakmak gözleri
çaresizlik... yakýþmaz bize
söz kýlýçtan keskin
kurþun gibi aðýr gelse de
saymaya kalksam
çekmecelere sýðmaz
tuttuðum hayallerin çetelesi
ölüm..?
...ölüm aþar beni
hayat yaþanýlasý
çokça gülünesi
hatta
bir adým ötesi...
[sevgi batbay özçelik]
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.