Bu nasýl güzel armonia Çiçekler aþaðýya doðru büyüdüðünde Parmaklarýmýz, tenlerimiz Fýrtýnanýn allak bullak ettiði zamanlar Sonsuzluðun verdiði duyguyla Her þeyden uzak
Sadece kendi ýþýðýmýza doðru...
Bizi görmeyecekler sevgilim Fýsýldayan bir rahmin koynunda uyuyacaðýz
Son dansýmýzda Burada bir merkez var, biliyorum Kýrýlma noktasýndayýz Kuruyan ýrmaðýn þarkýsý bizi çaðýrdýðý gün
Sakinliðin kucaðýnda
Bizi ayýran bu yola Derinliðin kederiyle evimize gidiyoruz Aþaðýdan kanatlanmaya
Ýncelmiþ iplikler gibi durduðumuz köprüler Tecrit edilmiþ kýyýlar
Bu derinlik Yalýn gülüþlerimiz, yine çok karanlýk Çok karanlýkta Bitiþ çizgisinde duruyoruz
Kimliðimizi neon lambalarýnda duranlar asla sorgulamasýn
Çünkü Bizi biz anlarýz, çürük yaðmur kokularýný Yeraltýnýn ölü çocuklarýný biz anlarýz
Ve görmek için birbirimizi ýþýðý kapatmalýyýz...
Sosyal Medyada Paylaşın:
lacivertiğnedenlik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.