Haydi düğüne, haydi düğüne

Aðustos sabahýydý, güneþin ilk anlarý,

Akþamdan kalmaydý Ayyaþ Hüsnü’yle Selim,

Uzunlamasýna oturmuþlar bankta,

Denize bakmaktaydýlar boþ gözlerle.



Bir burun çekiþi,

Aðlamaklý biri, o da ne,

Oturmuþ yandaki bankta,

Aðlýyordu bir genç kýz.



-Oðlum serap mý görüyorum çölde bu da ne,

Dedi Ayyaþ Hüsnü Selime.

Selim’de,

-Ne serapý aðbi kýz aðlýyor be,

-Niye aðlýyor ki sorsak mý oðlum,

-Aðbi yanlýþ anlar, boþver, görmemezlikten gel,

-Olur mu be ortak olalým derdine,

-Sen bilirsin aðbi, git sor hele.



Yýllarýn Ayyaþ Hüsnü’sü,

Ýncitmeden kýzý sokuldu yanýna,

Bilirdi acýnýn ne olduðunu ya,

Hem de çok iyi bilirdi,

Neden ayyaþtý adý sanki.



Misket gözlü kýz, sapsarý, upuzun saçlarýný kenara iterek,

Yaþlý gözlerle baktý,

Yanýna oturana.

Güngörmüþ bir çýnar gibiydi,

Ýçki koksa da üstü baþý,

Tertemiz bir yüzü vardý adamýn.



-Ne oldu, neden ha güzel kýzým,

Kýz yutkundu, söylese miydi acaba.

-Neden bu göz yaþlarý, neden bu þiþmiþ gözler,

Diye sormasý öyle insancýldý ki adamýn.

Misket gözlü anlattý ayrýldýðýný sevgilisinden,

Anlattý aðladý, aðladý anlattý.

-Çok seviyorum onu, oda beni,

-Ne güzel iþte ya, ayrýlýk neden,

-Günler mi yordu bizi, bilemiyorum ki,

-Zamana býrak derim, seviyorsa gelecektir,

-Acaba,

-Ayrýlýklar mutluluktur, ya biter her þey, ya da anlaþýlýr deðerler,

-Anlaþýlsýn isterim,

Dedi genç kýz.

-Yürekte sevgi varsa eðer, gelecektir, ya da sen koþ ona,

Dediðinde Ayyaþ Hüsnü, kýz baþýný eðdi, durdu, durdu,

Ve,

-Haklýsýn, hem de çok haklýsýn galiba,

-Gelirse de, deðiyorsa sevmeye devam edeceksin,

Dedi Ayyaþ Hüsnü.

-Gelmezse zaten senin deðildir, her ne kadar levend gibi olsa da.

Dediðinde, gelmeyen sevdasýný hatýrladý yan bankta oturan Salih.

Gözleri aðlamaklý yaklaþtý yanlarýna sonra,

-Aðla be güzel kýzým, göz yaþlarýn kuruyunca hissettiðin neyse onu yap derim,

Dedikten sonra kalktýlar kýzýn yanýndan,

Rahat rahat, sýkýlmadan aðlasýn diye.



Birkaç gün geçmiþti ki,

Bir akþam üstü,

O kýz.

-Heyyyy aðbiler, bakýn, ben geldim,

Dediðinde,

Ayyaþ Hüsnü ve Salih irkildi birden,

Parktaki masada henüz açmýþlarken yetmiþliði.

-Hoþ geldin mutlu kýz, bu ne pür neþe,

-Biz barýþtýk, önce aðladýk aðladýk, sonra sarýldýk.,

-Oh be, demiþtim ya, ayrýlýklar mutluluktur diye sana,

-Evet öyle oldu, þimdi çok mutluyum.

Salih dinlemekte ve doldurmakta kadehleri,

Bir kendine, bir Ayyaþ’a, bir de Maviþ’e.

-Yokluðun da çok aðladým, kurudu gözpýnarlarým,

-Aðlamak ayýp deðil, gülmenin kardeþidir,

Dedi ayyaþ Hüsnü.

-Bak, þimdi çok mutlusun, hadi þerefe.

Þerefe, þerefine, þerefimize diye vuruldu kadehler.



Salih düþündü þimdi ne dese,

Ne dese de Maviþ ona he dese.

Kalktý, baþladý oynamaya,

-HAYDÝ DÜÐÜNE, HAYDÝ DÜÐÜNE,

Genç kýz, yani maviþ, yani artýk aðlamayan, gülen o kýz,

Cevap verdi,

-YAKIN DA, YAKIN DA, ÇOK YAKINDA.

-Mutluluklar dileriz bir ömür boyu deyince Ayyaþ Hüsnü,

Salih de sevinçten bastý narayý,

-Düðününe geleceðiz unutma bizi.

By by yaptý maviþ, uzaklaþtý, serap mýydý yoksa ne.



Sosyal Medyada Paylaşın: