Günlük iþlerin hengamesine öyle bir kaptýrdý ki kendini;
gülmeyi unuttu.
Yaþamak için didinirken yaþamayý unuttu.
Uzun yola çýkarken ki ilk heyecanýný unuttu.
Unuttu sevgiliden gelen kýrmýzý rujlu sevda mektubunu posta kutusunda.
Platonik aþklarýný yeþil iþlemeli heybede, duvarda unuttu.
Yazý masasýnýn orta çekmecesinde hayallerini unuttu.
Çiçek pasajýnýn giriþinde ki ilk dönemeçte
annesinin dizlerinin dibine oturmuþ dilenen
mavi kurdeleli kýz çocuðunu unuttu.
Sanat fuarýnda gezinirken tanýnmamýþ bir heykeltraþýn elinden çýkan
"Masumiyet" adlý kadýn heykelini Unuttu.
Göz ucuyla beyaz duvara yansýyan aþk filmini izlerken yazlýk sinemada
sinemanýn en arka koltuðunda oturan sevgilinin dudaðýný öperken ki
o aþk dolu son sözcüðü unuttu.
Bardaktan boþanýrcasýna yaðmur yaðýnca
peltekçe diline dolaþan "Hürriyet" þarkýsýný unuttu.
Þubat ayýnýn dondurucu soðuðunda ailecek toplanýlan geceleri
ve kare sobanýn etrafýnda anlatýlan o asýrlýk hikayeleri unuttu.
Unuttu iþ dönüþü bir gece B3 sokaðýný dönerken ki silüetini.
Her þeyi bir bir unuttu.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.