Bilmiyorsun daðlarýn karý sensiz erimez Buz tutar gönlün üstü uðramaz hiç bir yolcu Üstünde kurtlar bile yalýn ayak yürümez Güneþ girmez ormanda kalbim nöbetçi kolcu Rutubete bulanmýþ gözlerim uçuk bakar Kurusa duygularým bir kibrit beni yakar.
Zoruma gider her þey dünya sensiz çekilmez Alýp baþýmý gitsem sýðamam hiç bir yere Bu acý benimleyken kusuruma bakýlmaz Dönmezsen dönme deyip yemin etsem bin kere Alýþtým yokluðuna dediðim an gelirsin Aklýmý baþtan alýp istersin ki delirsin.
Kokladýðým geceler yakar durur içimi Balkonuma sarýlan sarmaþýk bile solar Belkide bu aþkýmýn tek delirme biçimi Zannederim karþýmda hayalin keman çalar Düþlerimle gerçekler birbirine karýþtý Ah be ’giden’ yüreðim çoktan senle barýþtý.
Semazenler dönüyor gözlerimin önünde ’Hu’ çekiyor yüreðim onlarla bir dönerek Güneþ olup parlasam þu an en zor gününde Yýldýz olsam gecene sabahlarý sönerek Sen iste her koþulda yanýnda olurum ben Gönlüm kurbandýr sana beni býrakýp ’giden’.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.