KÜL OLDUM

KÜL OLDUM
Köstebek topraðý gibi
Küçücük bir tepe idim
Yaðmurlarda eridim
Fýrtýnalarda, boranlarda savruldum
Oturdu üstüme
Hüzünler dertler ihanetler
Altýndan kalkamadýðým yükler
Yýðýla yýðýla
Koskoca bir dað oldum.

Sevdim hem de çok sevdim
Acý yüreðime çöktü dem oldu
Söyleyemedim
Hayallerimi bulutlara uçurdum
Bülbüllerle figan eyledim
Hasretlikten susuzluktan
Asmalarý kurumuþ bað oldum.

Herkes bir þey istedi
Verdim hep caný gönülden
Alýp götürdüler, silip süpürdüler
Yüklediler ne varsa omuzlarýma
Taþýdým
Taþýr mý taþýyamaz mý düþünmediler
Hiç yorulmadým kaderimden
Yürek hamurumu terimle aþkýmla yoðururken
Vuslat hasretiyle Yaradan’a kul oldum.

Yaþadým Arz-ý Âlemde
Kimi zaman karanlýklarda
Kimi zaman güneþ doðdu yüzüme
Koþtum daðlarda ovalarda
Uçurtma da uçurdum rüzgârlarda
Sevdim de
Yüreðimin en güzel yerinde sakladým
Anladým ki
Aþk da mutluluk ta
Sadece ve sadece romanlarda
Yaþanmazmýþ gerçek hayatta
Gözlerim açýldý birden bir noktada durdum
Yüreðimde yanan aþk ateþiyle tutuþtum
Yandým kavruldum piþtim Yaradan’a kül oldum.

Dað oldum
Bað oldum
Kul oldum
Kül oldum
Sonunda bahtiyar oldum

Açýldý kapýlar ardýna kadar
Maþuk oldum, gerçek aþký buldum ALLAH.

Emin ÇELÝMLÝ - AYDIN

Sosyal Medyada Paylaşın: