Maziden kalan anýlarý saklardý, Ýki katlý kerpiçten evimiz Dededen kalan tek mirasýmýzdý, Ýçinde koþuþtururdu hayaletlerimiz.
Tahta merdivenle çýkýlýrdý yukarý, Bastýkça üzerine ayaklarýmýz, Gýcýrdardý belli olurdu yerimiz, Gizlenip saklanamazdýk hiçbirimiz.
Ramazan ayý geldiðinde heyecanýmýz dorukta, Hummalý bir koþuþturma olurdu mutfakta, Mis gibi kokular yayýlýrdý ortalýkta, Tekne orucu tutardýk sabredemezdik iftara.
Her gece ninemin etrafýnda toplanýrdýk, Büyük bir merakla masallarýný dinlerdik, Gözlerimi fal taþý gibi açýp direnirdim uykuma, Sonra yenilirdim üstüme çöken yorgunluðuma.
Misafirler eksik olmazdý hiç bir zaman, Deðer verilirdi her konuða her an, Huu diye seslenip vururlardý kapýmýza, Buyur edilirdi güler yüzle salonumuza.
Dövme kahve kokusu yayýlýrdý her yana, Yavaþça sabýrla közde piþerdi , Çocuklar telvesini yemek için beklerdi, Büyükler fal kapatma merakýnda idi.
Kalabalýk olurduk bütün bayramlarda, Büyüklere ayrý bize ayrý sofra kurulurdu, Menümüzde mutlaka güveç olurdu, Sonrasýnda parmaklarýmýzý yerdik adeta.
O günler çok geride kaldý þimdi, Ýstesek de gelemiyoruz bir araya, Hayallerde yaþatýyorum yaþananlarý þimdi, Geri gelmiyor masum çocukluk bu hayatta.
H.Çiðdem Deniz. Sosyal Medyada Paylaşın:
H. Çiğdem ŞİİRBAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.