araftayým sensizliðin ortasýnda susuyorum kalbime raðmen susuyorum sensizlikten düþtüðüm boþlukta sanki beni bekleyen seni görüyorum uzaklaþýyorsun benden duyamýyorum kalbini ve sonra sonbahar rengini alýyor aklým kalbimdeki seni unutuyorum sisli siyah bir duman kaplýyor aþkýmýn üstünü ve acýyan yaralarýmýza ilaç oluyor zaman sonrasý meçhul bir þekilde kayboluyor ÝSÝMLERÝMÝZ..............
Sosyal Medyada Paylaşın:
kara kedi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.