A R K A D A Ş

fýrtýnaya kapýlmýþ kuru bir yaprak gibiyim
öyle doluyumki belkide ansýzýn taþa bilirim
hedef kýldýlar çarmaga gerdiler hayallerimi
uzandým ama tutamadým ellerini suç bendemiydi
dönülmesi imkansýz bir yolda þimdi o gitti

dünyamý karanlýk yoksa benmi görmüyorum
insanlarmý sustu yoksa benmi duymuyorum
yaþamak degil bu degilmi ben çýldýrýyorum
söyle be arkadaþ ben neden hep kaybediyorum

yaðmur yagýyor yaðmur çiseliyor sokagýnýza
bulutlar öyle bir aðlýyorki yürek burkuyor
karanlýga bogulmuþ anýlar sadece izliyorlar
dizleri üzerine çöken bedenim sus pus kalmýþ
çakýlmýþ gözlerim evlerinden yükselen feryada

yarým kalan sevdamýz kurþun sýktý umutlarýma
kader yine oyununu oynadý gururumla anlasana
o gitti dönülmez bir yolda þimdi gelmeyecek
býrakýp gidin artýk beni anýlarýmla arkadaþ

yaralý gülüþlerinde bile neþe dolardý hayat
umutlarý ve acýlarý yaþatýrdý körpe yüreginde
zümrüt gözlerinde buruk bir tebessüm yaþardý
kimselere söylemez ve anlatmazdý kendi acýlarýný
iþte ben öyle bir melek sevdimki anlayamassýn

karlý daðlarýn eteklerine yaðan kar gibiyim
buz kesmiþ kalbim sýzlýyor daðýlýyor cam gibi
atmýþým kendimi sokaklara içiyorum deli deli
sakýn ayyaþ sanma beni dinmiyorum yarimin hasreti
dinmiyor arkadaþ dinmiyor dinmiyor arkadaþ....

E R K A N
Sosyal Medyada Paylaşın: