Sular

yazýn dalýna konar
güneþ unutkanlýðým
her yer gün ortasý bulutsuzluktur
çekiþtirir aklýmý uyuya kalsam
dizim titrer
havadisler gelirdi sol yanýmý eðen

o gün mýþýl mýþýldýr fýrtýnalar
sular alýr baþýný gider
daðlar yürür ovalara
topraðýmýz kuru
yaðmurlar tarar kirpiklerini yýldýzýn
gök yüzü aðlar

söylemiyorduk oysa
içine dönen her yol
uzadýkça uzuyordu kalbim kimin
düþ dökerse yapraðýný bir aðýt kalýr
rüzgarlar eserdi
bir de þaire þiir

duygusunu çözemediðimiz
yýllar öncesinden beliren
siyah beyaz tebessümler
anýlar
hatýralar resimler

durduramadýðýmýz düþünce
sýr olurdu kendi yalnýzlýðýyla öpüþen
duru senfoniler
kuþlarýn kanadý kadar aðýr
aklýmýzda dönen sevgiler
çiçeklerin ruhuna varacak olsa
kapýlarý kapanýrdý sonsuzluðun
basit söylentilerle dönerdik evimize

kim ne dedi
ne anlattý sana o mavi
unutup hiç sevmedin mi yoksa
içimiz kardan adamlar gibi üþür
söyleyemezdik
tutuþan baharýn sýcaklýðýný.




















Sosyal Medyada Paylaşın: