Aşk Hitabesi

Gönlümün unutmak bilmediði vefasýz
Seni aþklarýn en kutsalý saymak
Benim için bir þeref meselesiydi
Ama sen ilahi aþkýmý çiðneyerek
Bile bile nankörce geçip gittin
Bense bu vahþice ihaneti
Ne bu dünyada, ne de öbür dünyada
Hiçbir zaman unutmayacaðým!
Seni hatýrlayýp düþündüðüm zaman
Sanki bin yýllýk bir mazinin
Bin yýlýk bir geçmiþin
Tatlý anýlarý gözlerimde canlanýyordu!
O pýrýl pýrýl kýzýl saçlarýn...
Neþeli ve tatlý sesin
Kendine özgü hareketlerin
Gözlerimi kör edecek kadar
Beni sana baðlýyordu!
Bense bu hareketler karþýsýnda
Kendimden geçiyor
Ve derdine deva bulunmaz
Hastalýklar içinde
Kývranýp duruyordum
Benimse bu çabalarým
Platonik bir hikayeye dönünce
Kahroluyor kendi kendime
Sitem edip isyan ediyordum!

Keþke ben ben olmasaydým!
Sen de sen olmasaydýn da
Seni görüp tanýmasaydým
Ve kendimi sen düþüncesine
Ve sen duygusuna
Mahkum etmeseydim...

Þimdi kendi kendime soruyorum
Bu hikaye karþýsýnda
Ne yapmalýyým!
Umutlarý çürümüþ, kaybolmuþ
Bir kuþ gibi karanlýklarda
Kanat mý çap malýyým?
Alýp baþýmý bu diyardan gitmeli miyim?
Sensizlik denizinde yok mu olmalýyým?
Fýrtýnalarla bir meçhule mi sürüklenmeli miyim?
Ya da bin parça toz mu olmalýyým?
Hayýr hayýr sana yeniden sesleniyorum!

Gece ve gündüz çýrpýnan denizler gibi
Her çareye baþ vurmak
Geçmiþ anýlarý yeniden canlandýrmak
Senin gibi kutsal bir varlýkla
Kenetlenmek için
Seni yeniden
Sevgiye aþka çaðýrýyorum
Ve bu düþünceyi bir þeref meselesi yapýyorum!
Ve bu hitabeyi yazarak
Seni yeniden sevgiye, aþka
Davet ediyorum!

Selçuk Noyan Ataseven ++

Ýlk Yazým 1975
Yeniden düzenleme
19.06.1986 Cuma
Ýstanbul / Gül tepe
Sosyal Medyada Paylaşın: