ELBET VARILIR

MENZÝL UZAK DEÐÝL


Yorgun yüreðimde düðümlenir sýr,
Düþlerim hayýra yorulur elbet…
Ümitlerim bir bir þafaða yansýr,
Gönül yaralarý sarýlýr elbet.

Gönül güle âþýk olmuþ bir kere,
Hicran ateþiyle düþtüm sefere,
Bülbülün gözüyle bakýnca yere,
Ýbrahim sofrasý kurulur elbet.

Hakikat yolunda çekilen çile,
Sabýr nimetiyle gelmez ki dile,
Zaman kýskacýndan yol aç menzile,
Menzil uzak deðil varýlýr elbet.

Yüreðin elinde öne koþunca,
Rahmet gibi yaðýp, selce coþunca,
Kabaran duygular dýþa taþýnca,
Bir hasat mevsimi derilir elbet.

Kabaran denizin görünmez dibi,
Unutmaz katreyi kudret sahibi,
Ummaný özleyen bir damla gibi,
Ümit kapýsýndan girilir elbet.

Aþk ile yarýna çevir yüzünü,
Asrýn idrakine söylet sözünü,
Buzlara týrnakla çizsen izini,
Nefsin zincirleri kýrýlýr elbet.

GÜNBEYLÝ’yim daim taze nefesim,
Gönlümün figaný oldu hevesim,
Görünmez dumaným, duyulmaz sesim,
Gün gelir de ecri verilir elbet.

Mahmut TOPBAÞLI

Sosyal Medyada Paylaşın: