TUTUNSAM BAKMAYI BİLMEM,TUTUNMASAM DÜŞMEYİ...
Sesimi bastýrdýðým, hýçkýrýklarýmý yuttuðum bir gece yine.
Öksüz avuçlarýmda güneþ tozlarý, zifiri karanlýk bir gökyüzü…
Avucumu açsam; elim üþür, açmasam dýþarýsý ….
Gülüþünden baþka içimin ýsýnmadýðý soðuklardayým.
Gölgene bassam caným yanar, korkarým ben.
Ýsminden baþka dilimin dönmediði sessizlikteyim.
En çok huzur duyduðum yerden kanýyorum bu gece yine.
Refakatçi olmuþ hüzün, sol yanýmdaki yaralarýma.
Aklýmýn saðanaklarýnda sorularýma cevap arýyorum.
Bulamýyorum…
Ve en çok, çaresizliðimi farkettiðimde kahroluyorum.
Huzur sensin, ya da adýn -huzur- diye yazýlýyor.
Þu saatte dinlediðim müzikler hep ayný hikayeyi anlatýyor.
Peki! Anladým da, þairler seni ve beni nerden tanýyor?
Ýki dudaðýmýn aðrýlý sözleri, beyazý kirletiyor bu gece yine.
Kalemimden damla damla seni saðýyorum.
Daraðacýnda öldürülmeyi bekleyen harfler, kalemim lal…
Öldürsem; ben paramparçayým, öldürmesem sen….
Gözlerin derin bir uçurum gibi beni çaðýrýyor, korkuyorum.
Tutunsam bakmayý bilmem, tutunmasam düþmeyi…
Ýsmine tarif bulamadýðým ecnebi acýlardayým bu gece yine.
Aklýmýn saðanaklarýnda sorularýma cevap arýyorum.
Bulamýyorum…
Sevmeye mi korktum, sevdiðimi söylemeye mi? Bilmiyorum.
Sahi neye benzerdi aþk?
Ruhumdaki yaralarý, yarasýyla iyileþtiren bir adam var mýydý sahiden?
Öyle imkansýz,öyle mümkün….
Karnýmda uçuþan kelebekler, feryat figan bu gece yine.
Azad etsem hepsi ölecekler, etmesem tutsak…
Leyl ýþýklarýný gözlerinle içtim de, geçmedi yangýným.
Yanýp kavrulsam hep özgürlük, yanmasam hep tutsak…
Öyle imkansýz,öyle mümkün….
Özge Can KURU-
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.