DÜŞERSİN

saçlarýna aklar düþer
rüzgar titretir sineni,okþar belki
ýslýk çalar ak düþmüþ saçlarýnda,üþürsün
üþütür
belki baþkalaþýr nefesin
düþersin iþte o zaman
dinlerken kalbiyin sesin
düþersin
naðmeler titretirken gönlünü
terennüm ederken damlalar
badý saba eser yüreðinden
çöl gönlünü ferahlatýr, yaðarsýn
gönlüm delice sana giriftar
hiç çýkmazsýn aklýmdan
üzerlik otu tedavi eder mi acý gönlümü?
zincire vurulmuþ kalbimden kaçýþýr mý mýsralar?
çýðlýk atsam iç dünyamdam duyulmaz kendime sesim
rüzgar gibi uçar gider ömrüm,nefesim
dalgalar kýyýyý dövüyor bugün bambaþka
düþersin bak!
baðlanýrsan umutsuz aþka
üzülme sevgili
düþersin bir gün sevdiðinin gönlüne
ah!çekersin belki yalnýz geçen ömrüne
sen yine de çok baðlanma fani olana
her dem her vakit deðerlidir inanana
umut sýðýndýðým kaledir gönlümde
düþüncem liman
düþersin gönül sitem etme!
gül pembe yanaðýndan gider pembeler
sararan güneþe döner kaybolur güzellikler
en muhkem kale gönlümüz deðilmiydi?
dayanýr mý bu acýya
þimdi hissedilen keder
ya aðlatan mýsralara ne demeli?
düþersin belki iþte;kaybetme umudunu
düþersin,
bir kelebeðin ardýna
sevdalanmýþ bir geceye
doludizgin mýsralara,gam ve kederlere
ya da düþersin gönül,inleyen bir heceye
kimbilir bulut olur damla damla düþersin gönlüme
gökteki yýldýzlazla kucaklaþýr
selamlaþýrsýn ay ile
düþersin
yüreðimdeki sessiz çýðlýklara
gizli yarama düþersin
rüzgarlarýn diline
acýsý kalmýþ ömrüme
sessiz,sensiz geçen þarkýlara
düþersin sabahlara
sökmeyen þafaklara
belki bir örümcek aðýna
inleyen naðmelere,
düþer,sevdalanýrsýn gönül.
tutunursun, kalbimin kanadýna
bitmeyen ahlara düþersin
düþersin bahar gülüþlüm
çiçeklerin kokusuna
ay ýþýðýna
belki; yusuf’un visal kuyusuna
RABBÝM
Düþüncenin ikliminde sana açýlýr avuçlarým
Bir karýncanýn dilinde sana yalvarýr bakýþlarým
düþersin
her gün bir yaprak düþer sayýlý nefesinden
mahzun bir gönlü ihya et kurtul kendi nefsinden
düþersin……….
yusuf erdoðan

Sosyal Medyada Paylaşın: