Altın Halka

Derme çatma evin
Ne büyüktü tavan arasý, Ankara’ dan bile
Yok yoktu
Kuþlar, cinler
Devler, cüceler
Sevgiler
Beyaz atlý prens bile
En çok da, toz
Gazetici olurdum, bazen de doktor
Tebeþir kokusu rüyalarýmda kaldý
Okulum düþlerimde
Yalancýktan sevgilim, çok güzeldi
Sevemedim yalaný, öldü
Düþmekten korkmazdým, kalaycýlardan korktuðum kadar
Bir de bohçacýlardan
Ankara ayaklarýmýn altýnda
Altýndaðý karþýmda, hiç de altýn gibi görünmezdi
Basamak basamak gecekondular
Çatýlarý saymaya baþlardým
Sonra renk renk damalý taksileri
Ne üzülmüþtüm hepsi sarýya boyanýnca
Ah Ankara ne küçüktün o zamanlar
Bense ne büyük
Ondört yýllýk misafirmiþim
Dönüþü olmayan yola düþünce anladým
Gözyaþý þiþesi kalýcý tek çeyizimmiþ
Kitaplarým, kayýp resimlerim, küskün þiirlerim
Bir de arka cebimdeki özbenliðim
Sonra sen büyüdün, ben küçüldüm
Artýk ne tavan arasý kaldý
Ne de tozu alýnacak anýlar
Buz gibi sular bile üþütmemiþti parmaklarýmý
Altýn halka kadar...





.


Sosyal Medyada Paylaşın: