S E V G İ

gönlümden kalbime akýyor hýrçýn bir sevgi nehri
umutlarým sandal olmuþ dalgalar üzerinde yüzüyor
ellerim boþ kalsada gözlerim hep seni arýyor
öyle bir sevdaki bu yaþamasý bile çok zor geliyor
yanlýzlýklarýmla sevda sokagýnda bir baþýmayým þimdi

nereye baksam herkes seni hatýrlatýyor her an bana
üzerimde bir kýrgýnlýk halsizlik ve yorgunluk var
düþünüyorumda ben bunlarý hekedecek ne yaptým aceba
hakkýmýz yokmuydu bizim bir parça aþký tatmaya
onlarca insan arasýnda o kadar yanlýzki yüregim

öyle bir yük koydularki amuzlarýma taþýyamýyorum
seni hayatýmdan çýkarttým ama kalbimden atamýyorum
her gece yýldýzlara uzanýyor onlarla dertleþiyorum
tutunacak dalým kalmamýþki ben napayým söyle þimdi
derinlere dalýyorum ansýzýn bogulacagým diye korkum

sevgi nedir bilmezdim ama acýsýný yaþýyorum kana kana
gök yüzünden semalara inmiþ melekler seni soruyor bana
efkarlýyým be gardaþ dokunmayýn bana çekilin yanýmdan
hayat dallarýnda çiçek açmýþtý sevda bahçemin gülleri
ufuklara süzülmek isterken derin sulara battým iþte

kömürle yazýlan kaderimi kar taneleriyle süslerdim hep
her daim içimde bir parça umut vardý yaþamaya dair
acý zulüm geçen yýllarýmý baharýn güzel yüzüyle sarardým
yüzünden tebessüm eksik olmasýn derdi erkan sezgin abim
insanlarý okadar severdimki sen bitirdin sonsuz sevgimi

bugünlerde kendimi buluyorum kaybettigim senliklerde
benim sevgime sen layýk degilmiþsinde geç anladým iþte
aramýzdaki fark benim hayata gerçek yüzüyle bakmammýþ
oyun oynayacak yaþýmý çoktan geçtim ben oynayamam artýk
kurulan bu masal dünyasýndan sevgi romaný olarak çýkýyorum

E R K A N
Sosyal Medyada Paylaşın: