KADERİN BÖYLESİ

Huzur aramakla geçti þu ömrüm,
Bulamadým, bulacaðým yok benim.
Bu alemin esrarýný, sýrrýný,
Bilemedim, bileceðim yok benim.

Bahar gelmez kar kaplamýþ daðýmý,
Hasret eritiyor yürek yaðýmý,
Diken sarmýþ bostanýmý baðýmý,
Yolamadým, yolacaðým yok benim.

Sel oldum süründüm, yel oldum estim,
"Þerbet içtim" dedim oysa kan kustum,
Murad almak idi meramým kastým,
Alamadým, alacaðým yok benim.

Gam, keder yüklüymüþ bu köhne diyar,
Ahu figan etsem beni kim duyar,
Tek yirmi dört saat mutlu bahtiyar,
Olamadým, olacaðým yok benim.

Yüklendim sýrtýma gamý kederi,
Gönlüm söndürülmüþ bir yangýn yeri,
Gülmeyi unuttum yýllardan beri,
Gülemedim, güleceðim yok benim.

Vay benim kaderim, vay dertli baþým,
Günüm kör karanlýk,kâbustur düþüm,
Yaðmurlara inat akar gözyaþým,
Silemedim, sileceðim yok benim.

Dünyalýk her þeyi yana koyup ta,
Böylesine yaþamaktan cayýp ta,
Gözlerimi yumup, ALLAH deyip te,
Ölemedim, öleceðim yok benim...

Ýsmail GÜL


Sosyal Medyada Paylaşın: