YEŞEREN ÜMİTLER

YEÞEREN ÜMÝTLER

Yalnýzlýðýn baðrýna has sevdalar ekmiþim,
Çiçeðine su diye gözyaþýmý dökmüþüm.

Nice mevsim sabýrla açmasýný beklerken,
Kardelen gülüþüyle gün yüzüne çýkmýþým.

Sanmýþým umutlarým bir baharýn dalýnda,
Yeþeren daðlarýma þevkle zýlgýt çekmiþim.

Kovmuþum karanlýðý Hýra aydýnlýðýyla,
Huzura ermek için huzurda diz çökmüþüm.

Düþmüþüm yollarýna bir çoban saflýðýyla,
Rahmetini dileyip þu boynumu bükmüþüm.

Buz tutan yüreðimi dualarla hohlayýp,
Deryada bir damlanýn ilmeðini sökmüþüm.

Arýnýp Mâsivâdan kýrk pýnarýn suyuyla,
Efelenen nefsimin ümüðünü sýkmýþým.

Ötelere çaðýran bir sesle uyanarak,
Cananýn fermanýyla nice bendi yýkmýþým.

Gökkuþaðý renklerle bezenirken hayatým,
Ezel ebed yolunda damla damla akmýþým.

Günbeyli bin ümitle yeni güne baþlarken,
Güneþin busesini tam þurama dikmiþim.

Yalnýzlýðýn baðrýna has sevdalar ekmiþim…

Mahmut TOPBAÞLI

Sosyal Medyada Paylaşın: