DİLİM

Ne öfkem susturdu dilimi
Nede dilim medetsiz küfrün zehrinden düþtü.
Þimdi açýlmadan gökyüzü mavisi,
Elimde yetim kalmýþ düþlerin sevdasýz lýðýyla oradayým.
ve ben yazmaktan hiç korkmamýþtým bu kadar,
Burnumda keskin kokusu mürekkebin elimde titrekliði korkularýn.
Kendimi ipe çekecek bir kýrýk düþ çizgisindeyim
Dilimde yetim kalan cümlelerin açlýðýnda
Aðlamaya yüz tutmuþ hüznümün ,boðazýmda bir düðümle boðarken beni
Soluksuzluðumla düþtüm her birinizin ortasýna
ellerimde tutarken çiðer sýzýsýný
Son soluklarýmla can çekiþti artýk yazdýklarým

Sosyal Medyada Paylaşın: