Sonbaharda Sen

Yine sonbahar yine aðaçlar yaprak dökerken
Aþkýn acýsýný çeken insanlarda gözyaþý döküyor
Kimi aðlamýyor içine atarken ýzdýrabý
Ýçinde fýrtýlar kopuyor, belkide hayatý kendince yaþýyor
Bazen baðýrasýn haykýrasýn geliyor gökyüzüne
Ama biliyorsun ne kadar haykýrsanda seni senden baþkasý duymayacaðýný
Ve seni senden baþka kimsenin anlamayacaðýný
Odandan çýkasýn gelmiyor
Bazen ufak bir gülücük saçýp etrafa
Mutlu olduðunu göstermek istiyorsun
Ama en çok kendini kandýrýyorsun
Dýþarýda gezen sevgilileri görüyorsun kendince gülümsüyorsun
Belkide içinden Allah ayýrmasýn diyorsun
Tam o sýrada gözlerin dalýyor
Semada yürüyen bir kýz görüyorsun
Koþuyorsun arkasýndan, bakýyorsun ki o deðil
Belkide herkesi ona benzetiyorsun
Çöküyor dizlerin oturacak bir yer arýyorsun
Gözlerin onu arýyor gelmeyeceðini biliyorsun
Ama insaný yaþatan umut olduðu için hep kendini kandýrýyorsun
Bedenine sýðmýyorsun, daralýyorsun ama anlatamýyorsun kimseye
Elinde onun resmi gözyaþlarýnla yýkýyorsun, ellerinle okþuyorsun
Bütün hücrelerin hesap soruyor sanki
Cevap veremiyorsun, daha kendine cevap veremezken
Kime ne anlatabilir ki insan
Sadece uyumak istiyorsun
Çünkü her gözünü kapattýðýnda
Onu seni beklediðini biliyorsun
Ellerinizi ayýran, kimi zaman bir çalar saat kimi zamandan sabah oldu diyen bir ses
Yine ayrýlýðýn zamaný geldi
Gözlerini açýyorsun, güneþ yüzüne vuruyor gözlerin kamaþýyor
Herkes için yeni bir gün baþlarken senin için gün bitmiþ oluyor
Çünkü senin günün, gecelerde; çünkü senin günün rüyalarda…

Sosyal Medyada Paylaşın: