sere serpe yatýyordu gölge de güneþi süzerken kara gözleri karaydý huzur arýyordu papatya yapraðýnda yeþil bir dal kopardý gülden dikenli öptü kokladý çarpýldý rengine güneþe koþtu batarken
çocukluðunu saklýyordu küçük gözleri ve yüzünde acý bir çýðlýk attý yýrtýldý karanlýk gecenin orta yerinde yýldýzlar ve ay martýlar üþüþtü çýðlýk çýðlýk düþler çýðlýk çýðlýk
arzulanan güneþ geç doðmuþsa da ýsýnýr yürek ateþe düþer aðýr aksak anýlar canlanýr usunda kelimeler yetmez anlatmakla bitmez gençlik anýlarý ilk heyecan son yaprak düþer elinden
filiz verir her geçen gün ekinoksla baþlayan bahar çiçekler açar renk renk incitmeden koparýlýp sunulur sevgilere dolaylý anlatýlan cümlelerin ardýndan aðzý bal yer hecelerin
14-12-2014
cemal karsavran
kültür çaðlayaný 42.ci sayý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
cemal karsavran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.