HEP MİSAFİRİM KENDİME

Hep misafirim kendime

Aklýmýn sende kalmasý boþuna deðil...

Vedalaþýrken sarýlmalarýn korkundanmýydý

En çok benimi severdin sevdiklerinden

Bense kalmak isterdim sende bir bulut gibi

O þehir ne çok bende kaldý senin için

Sen gelmek isterdin o þehirden

Bense bu þehirde kalýrdým.

Ellerim üþür aðustosta bile

Hani yýllarýn verdiði yalnýzlýðým

En baþta o’mu terketti beni

Bir elimde hüzünler diðerinde dinginliklerim

Yol ortasýnda kalakalmýþým þaþkýným

Bir kartal pençesidir yüreðime deðen sevdalar

Elimden tuttu bir yýldýz aniden kaybolurum kendimde

Anlatamam sana en çok bana küsersin

Saçlarýmdan tutarým defalarca ben iflah olmam

Üzerimizden uçan kuþlar bizden habersizler

Her gün hep seni düþünürüm içim sýkýlýr

Zamansýz bitecek gibi aniden gitme demiþtin

Ben sevmedim gitmeleri hep misafirim kendime

Gönül Parýltý
Sosyal Medyada Paylaşın: