Daðlarýn doruðuna efkârýmdan köz düþmüþ Zemheri alev almýþ havada kýþ yanýyor. Vuslat sükut içinde hasretlere söz düþmüþ Ellerim üþüyorken gözümde yaþ yanýyor.
Gölge gibi korkular takip eder gerimden Uykularda kâbuslar yüzer beni derimden Ürperip çýðlýklarla sýçrýyorken yerimden Kan ter içerisinde gördüðüm düþ yanýyor.
Aldýðým nefes ziyan sanki boðuluyorum Cam kýrýklarý gibi düþüp daðýlýyorum Tutmuyor elim kolum çöküp yýðýlýyorum Gözümde hatýralar vücutta baþ yanýyor.
Bu þehirde yan yana dururken izlerimiz Dermanýmýz tükendi yoruldu dizlerimiz Her sokaðýn baþýnda saklýdýr gizlerimiz Kaldýrýmda üstüne bastýðým taþ yanýyor.
Her gün ölmek demektir sensizliðin çilesi Ýçimde hicranlarýn sönmek bilmez þulesi Benim deðil bu günah feleðin bir hilesi Töre böyle kurunun yanýnda yaþ yanýyor.
Dizlerinin dibini yörem eyle sevdiðim Ya dermaným ol ya da verem eyle sevdiðim Himmetine muhtacým kerem eyle sevdiðim Ciðer sanki yanardað, volkana eþ yanýyor.
Hasan Hüseyin YILMAZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan Hüseyin Yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.