Yılkıların Düşü

mahremiyetimi seyret
sana geliþimdeki minör kokusunu
rüzgara dayanýksýz ellerimi
dur durma
sarýlmalýyým
bir kadehin ardýndaki ülkeye
korkma karanlýðýn kulaðýna fýsýldadýklarýndan
düþ ile giz gece boyunca aydýnlatacak yalýnlýðýmýzý

hep seviþeceksiniz diyen yaðmur
gecenin kalbini yeþertirken
tenine þarkýlar sürmemi söylüyor
yýllarca ötelere gideceðiz
sustuklarýnla gel
Sen;
avcumda sakladýðým kýrgýn virgül
bir cümlenin sonundaysak özgür deðiliz
yanýma otur
noktalamayalým yer ve gök arasýnda yaþayacaklarýmýzý

bir aðacýn iki yapraðý kadar benzer
gece ile gündüz gibi uzak hallerimizle
kendimizi bir þiire býrakalým
papatya tarlalarý için olsun bu þiir
topraðýn yumuþacýk karný için
uzaktaki deniz fenerleri için
bakir bir sahilde su sýçratan yýlkýlar için







yakamoz nedir
nedir denizin köpürmesi
topraðýn bile bilmediði bu çiçek nedir
bu her yere baharý getiren koku
her çarptýðýnda yeni bir kahraman yaratan bu kalp
ayrýlýðý bir þarkýyla barýþtýran bu sihir


dokundukça geceyi ve gündüzü anlamlaþtýran neydi

neydi
tarihin sararan yapraklarýnda kalacak olan acýlarý
duyarlýlýklarýmýzýn þafak yanlarýna kutsal hazine gibi býrakan


yani heyelan, bir ülkenin aklýný ele geçirmiþken
yani onlar soysuz sevgisizliklerini bir emre dönüþtürürken
bir halk týkanmýþlýktan geberirken
neydi
bizi ölümsüz kýlan

neydi sarýlýrken aðlatan



mahremiyetimi seyret
sana geliþimdeki minör kokusunu...













Sosyal Medyada Paylaşın: